Norweski koncern zbrojeniowy Kongsberg Defence&Aerospace po raz pierwszy publicznie przedstawił samobieżną wersję systemu obrony przeciwlotniczej krótkiego zasięgu NASAMS dla wojsk lądowych.

Poinformowała o tym agencja ds. zaopatrywania sił zbrojnych Ministerstwa Obrony Norwegii (Forsvarsmateriell, FMA).

Pod koniec maja br. przedstawiciele Kongsbergu, armii norweskiej i Ministerstwa Obrony wzięli udział w pierwszej demonstracji nowego systemu obrony powietrznej krótkiego zasięgu.

Prace nad powstaniem nowego systemu rozpoczęły się w październiku 2019 roku w ramach kontraktu zawartego między agencją FMA i Kongsberg o wartości 63,3 mln USD na opracowanie i dostawę samobieżnych systemów obrony powietrznej SHORAD (Short Range Air Defence) dla armii norweskiej.

Umowa została zawarta w ramach modernizacji systemu obrony powietrznej NASAMS, ponieważ nowa maszyna miała być rozwinięciem istniejącego już systemu NASAMS standardu III.

Projekt otrzymał wysoki priorytet ze względu na brak podobnych systemów w siłach zbrojnych kraju w warunkach, szczególnie na tle zagrożenia nową wojną z zaawansowanym technologicznie wrogiem.

„Dla nas w wojsku to wielki i ważny dzień. Ten system zapewnia armii modułowy, elastyczny i szybko rozmieszczany system do obrony przestrzeni powietrznej, który będzie w stanie chronić manewrowe jednostki armii z dużą skutecznością” — powiedział generał dywizji i dowódca armii Lars Sivert Lervik.

Samobieżna wersja NASAMS

Nowa wersja znanego już systemu rakiet przeciwlotniczych składa się z autonomicznych, wysoce mobilnych jednostek ogniowych, które wykorzystują rozwiązania technologiczne i komponenty podstawowego systemu NASAMS, w tym system kierowania ogniem i zunifikowaną sieć dowodzenia.

Zestaw przeciwlotniczy został zaprojektowany na gąsienicowym podwoziu lekkiego pojazdu opancerzonego ACSV G5 opracowanego przez niemiecką spółkę Flensburger Fahrzeugbau GmbH. Jej produkcja zlokalizowana jest w Norwegii w zakładach firmy Ritek.

W gruncie rzeczy ACSV G5 jest gąsienicowym wozem wsparcia oraz głęboką modernizacją konstrukcji transportera M113. Masa bojowa ACSV wynosi 21-23 ton, pojazd osiąga prędkość maksymalną do 74 km/h na utwardzonej drodze i ma zasięg jazdy do 1000 km.

W skład nowego systemu została włączona pracująca w pasmie X stacja radarowa z rodziny XENTA-M duńskiej firmy Weibel Scientific. Konkretny model radaru nie jest znany, ale w przypadku wyboru najpotężniejszej wersji – M5 jego zasięg wykrywania celów powietrznych może sięgać 75 km.

Głównym narzędziem systemu jest kierowany pocisk rakietowy powietrze-powietrze IRIS-T z poruszającą się w szerokim zakresie kątów pasywną głowicą samonaprowadzania z antymonku indu, pracującą w paśmie podczerwieni. Według twórców,  przeprogramowanie pocisku z podstawowego trybu użytkowania, którym jest powietrze-powietrze na tryb pocisków przeciwlotniczych ziemia-powietrze odbywa się automatycznie przez system sterowania kompleksu po naładowaniu.

Zestaw przeciwlotniczy ma sztywno zamocowaną wyrzutnię zainstalowaną pod kątem. Wszystko to mówi o zasadzie naprowadzania pocisków na cel poprzez obrócenie podwozia w pożądanym kierunku, a następnie wystrzelenie, po czym system naprowadzania automatycznie znajdzie swój cel.

Kongsberg stworzył w pełni autonomiczny i mobilny system przeciwlotniczy krótkiego zasięgu, który dzięki zintegrowanemu radarowi jest w stanie wykryć i zestrzelić szeroką gamę celów niezależnie od obecności lub braku innych systemów radarowych w pobliżu. Maszyna zasadniczo powtarza koncepcję radzieckich systemów obrony przeciwlotniczej Tor i Buk, których wyrzutnie też są w stanie pracować w składzie całego zestawu/baterii lub niezależnie od nich.

Producent nie podał danych taktyczno-technicznych, ale wiadomo, że system wykorzystujący ten sam pocisk, a mianowicie chodzi o niemiecki IRIS-T SLS jest w stanie razić cele powietrzne w odległości do 12 km i na wysokości do do 8 km i świetnie się spisuje w obronie ukraińskich miast przed rosyjskimi atakami rakietowymi.