Rosyjska stocznia okrętowa Siewiernaja wierf (ros. Stocznia Północna) przekazała marynarce wojennej FR korwetę Merkurij projektu 20380.

Informują o tym rosyjskie media propagandowe.

Stępkę pod korwetę projektu 20380 położono w 2015 roku na zlecenie rosyjskiej marynarki wojennej. Zgodnie z planami okręt miał wejść na uzbrojenie Floty Czarnomorskiej, ale jego perspektywy są nadal nieznane.

Merkurij został zwodowany 12 marca 2020 roku, po czym okręt i załoga przeszli próby morskie.

Na tle braku możliwości sfinansowania oraz ograniczonych możliwości budowy floty fregat i niszczycieli, Rosja powróciła do znanej jeszcze z czasów zimnej wojny koncepcji budowy strefy kontrolowanego dostępu do własnych wód przybrzeżnych. Pod tym względem korwety są prawie jedynym rozwiązaniem i w miarę dobrze wpisują się w rosyjskie potrzeby i możliwości przemysłu stoczniowego.

10 maja 2023 r. podpisano akt odbioru korwety zbudowanej w przedsiębiorstwie Siewiernaja wierf, co oznaczało pomyślne przejście prób i przekazanie okrętu do służby.

Dzień wcześniej zespół komisyjny korwety i marynarze wojskowi zakończyli testy i sprawdzenie systemów pokładowych, systemów uzbrojenia i wyposażenia specjalnego, dokonali przeglądu i przygotowali „Merkurego” do przekazania załodze.

Merkurij stał się piątą korwetą zbudowaną według projektu 20380. Cztery poprzednie korwety typoszeregu – Stierieguszczij, Soobrazitelnyj, Stojkij i Bojkij – służą Flocie Bałtyckiej.

Korwety projektu 20380 typu Stierieguszczij

Merkurij należy do wielozadaniowych korwet typu Stierieguszczij projektu 20380, które zostały opracowane przez rosyjskie biuro konstrukcyjne CMKB Ałmaz.

Do głównych zadań okrętów tego typu o wyporności 1800 ton można odnieść wykrywanie i zwalczanie wrogich okrętów podwodnych i nawodnych, transport desantu oraz wykonanie zadań w strefie przybrzeżnej.

Na korwetach projektu 20380, w tym na Merkurym, obrona przeciwlotnicza okrętu jest reprezentowana przez przeciwlotniczy system rakietowy 9k96 Redut, który zapewnia przechwytywanie celów powietrznych w odległości do 150 km i na wysokości do 30 km. Amunicja tego systemu obrony powietrznej obejmuje również pociski 9M96 i 9M100, które są w stanie zwalczać wrogie pociski balistyczne z odległości do 30 km.

Dodatkowo obronę przeciwlotniczą zapewnia moduł artyleryjsko-rakietowy systemu obrony bezpośredniej 3M87 Kortik.

Do zwalczania okrętów podwodnych na okrętach tego projektu służy system pocisków przeciwokrętowych Uran, składający się z dwóch czterokontenerowych skośnych wyrzutni (jednostka ognia – 8 poddźwiękowych pocisków przeciwokrętowych Ch-35U o zasięgu do 260 km) rozmieszczonych w poprzek kadłuba w środkowej jego części.

Uzbrojenie artyleryjskie okrętu reprezentuje armata automatyczna A-190 kalibru 100 mm o szybkostrzelności 80 strzałów na minutę i jednostką ognia 332 nabojów. Producent tych armat – OAO Maszynostroitielnyj Zawod Arsienał wielokrotnie miał poważne problemy z terminowym dostarczaniem tego typu uzbrojenia, sama armata w momencie oodania do użytku była mocno niedopracowana oraz posiadała liczne wady konstrukcyjne, w wyniku czego nawet został zerwany harmonogram budowy trzeciej jednostki proj. 20380 – korwety Bojkij.

Obronę przed okrętami podwodnymi zapewnia system Paket-NK. Składa się z dwóch czterolufowych wyrzutni torpedowych kalibru 324 mm umieszczonych na burtach okrętu. Śmigłowiec pokładowy Kamow Ka-27 jest również używany do wykrywania i zwalczania wrogich łodzi podwodnych.

Załoga statku liczy 100 osób, w tym 14 oficerów. Autonomia statku wynosi 15 dni.