Rosyjski państwowy holding Вертолеты России (Wiertoloty Rossii, ros. Śmigłowce Rosji) nie sprzedał Republice Beninu śmigłowców potrzebnych do wzmocnienia sił powietrznych kraju.

Poinformował o tym serwis Military Africa.

Koncern napotkał liczne trudności, gdy próbował dostarczyć Beninowi dwa cywilne helikoptery transportowe Mi-171E, które w przyszłości miały zostać zmodernizowane do celów wojskowych.

Ponadto producent nie uzyskał niezbędnych licencji eksportowych od rosyjskiego rządu, a także miała opóźnienia w dostawach komponentów od zachodnich dostawców.

Odmowa sprzedaży wiropłatów wiąże się również z zatrzymaniem linii produkcyjnych koncernu w związku z wojną z Ukrainą.

Rosyjskie Mi-171 są wyposażone w dwa silniki TV3-117 produkcji ukraińskiego przedsiębiorstwa Motor Sicz. Dostęp do jednostek napędowych dla rosyjskich firm został ograniczony po rozpoczęciu wojny hybrydowej z Rosją w 2014 roku. Niektóra liczba jednak wciąż była dostarczana do kraju agresora drogą obchodzenia sankcji.

W 2022 roku Służba Bezpieczeństwa Ukrainy opublikowała dowody współpracy kierownictwa zakładów Motor Sicz z Federacją Rosyjską. Doprowadziło to do wstrzymania dostaw silników, w tym do firmy Wiertoloty Rossii.

Fiasko umowy z Beninem jest ciosem dla sił powietrznych kraju, który walczy z uzbrojonymi grupami terrorystycznymi sunnickiej Al-Ka’idy i salafickigo Państwa Islamskiego. Nowe śmigłowce miały pomóc krajowi w rozpoznaniu i poszukiwaniu obozów terrorystów.

Mi-171

Mi-171 to radziecko-rosyjski wielozadaniowy śmigłowiec transportowy, który jest nowoczesną modyfikacją eksportową Mi-8/Mi-17 o ulepszonych właściwościach lotniczych i operacyjnych.

Do głównych zadań śmigłowca można odnieść transport personelu, wyposażenia i ładunków wewnątrz kabiny ładunkowej, ale również patrolowanie, wykonanie misji ewakuacyjnych oraz prowadzenie akcji poszukiwawczo-ratowniczych.

Poza trzechosobową załogą śmigłowiec jest w stanie przetransportować do 26 żołnierzy lub do 4000 kg ładunku.

Śmigłowiec Mi-171Sz-NW, będący pod względem awioniki odpowiednikiem cywilnej wersji Mi-171A2, powstał jako efekt doświadczeń płynących m.in. z udziału Rosji w wojnie domowej w Syrii. Po raz pierwszy maszynę zaprezentowano podczas salonu lotniczego MAKS-2017.

Od starszych wersji odróżniają go przede wszystkim nowe, lepiej pochłaniające energię podwozie, łopaty wirnika nośnego oraz czterołopatowe śmigło ogonowe w dość nietypowym układzie „X” zamiast stosowanego wcześniej symetrycznego śmigła trzyłopatowego, wielofunkcyjne wyświetlacze pilotów, układ nawigacyjny, komputer pokładowy, etc.

W celu poprawy zdolności bojowych, Mi-171Sz-NW wyposażono w dwie niezależne stabilizowane głowice optoelektroniczne, jedna z których wyposażona jest w system obserwacyjny działający w świetle widzialnym i podczerwieni, a druga stanowi element systemu obserwacyjno-celowniczego, posiada opcję termowizji oraz laserowy wskaźnik celów, który służy do naprowadzania pocisków kierowanych.

W wyniku modernizacji osiągi maszyny wzrosły, a załogę zredukowano z trzech do dwóch osób. Kabina ładunkowa oraz kokpit otrzymały opancerzenie, a siedzenia desantu wykonano w układzie pochłaniającym energię uderzenia.

Zmilitaryzowana wersja śmigłowca jest w stanie przenosić szeroką gamę uzbrojenia rakietowego i artyleryjskiego na zewnętrznych węzłach podskrzydłowych. W arsenale śmigłowca znajdują się m.in. wyrzutnie niekierowanych rakiet S-8 kalibru 80 mm i S-13 kalibru 122 mm, a także przeciwpancerne kierowane półautomatyczne pociski rakietowe systemów 9K114 Sturm-W i kierowane laserowo 9M120 Ataka-W.