Obecnie Rosja ma co najmniej 585 pocisków manewrujących i balistycznych o zasięgu minimum 500 km.

Poinformował o tym zastępca szefa Głównego Zarządu Wywiadu MO Ukrainy, gen. dyw. Wadym Skybicki, cytowany przez RBK-Ukraina.

Według niego departament wywiadu Ministerstwa Obrony uważnie monitoruje wszystko, co wiąże się z produkcją i składowaniem rakiet w Rosji.

„Jeśli mówimy o pociskach balistycznych i manewrujących systemu Iskander, Iskander-M, Iskander-K, to według naszych danych jest ich obecnie około 270. Zapasy Kalibrów wynoszą około 140 rakiet. Mają mniej Ch-101, podczas gdy łączna liczba Ch-101, Ch-555 i Ch-55 z głowicami bojowymi wynosi, według naszych obliczeń, około 100 sztuk” – powiedział Skybicki.

Przedstawiciel resortu poinformował także, że w rezerwach Federacji Rosyjskiej może znajdować się obecnie około 75 hipersonicznych pocisków aerobalistycznych systemu Ch-47M2 Kindżał.

Skybicki zauważył, że wykorzystanie lotniczych pocisków manewrujących Ch-101 przez rosyjskie lotnictwo strategiczne zostało ograniczone do minimum w porównaniu z tempem z ubiegłego roku.

„Według planów Rosjanie mogą produkować około 40 X-101 miesięcznie, ale już wiemy jasno, że plany te nie są realizowane. Wynika to przede wszystkim z niedoboru zagranicznych komponentów.

Drugim czynnikiem jest to, że Rosja stara się tworzyć zapasy tych rakiet, które uważają za celniejsze i skuteczniejsze w porównaniu na przykład z pociskami manewrującymi Ch-555, Ch-22 czy nawet 3M14 Kalibr, które udaje nam się zestrzeliwać” –  wyjaśnił gen. Skybicki.

Pocisk manewrujący Ch-101 pozostaje jedną z najnowocześniejszych broni w arsenale armii rosyjskiej. Został zaprojektowany z wykorzystaniem technologii o niskiej wykrywalności, aby zwiększyć zdolność przełamania się przez systemy przeciwlotnicze wroga.

Istotną zaletą Ch-101 jest zastosowanie złożonego systemu naprowadzania, w skład którego wchodzi system inercyjny z korekcją sygnału satelitarnego, system wizualnej weryfikacji trasy lotu kanałem optycznym ze wbudowaną mapą, a także naprowadzanie na finalnym odcinku lotu za pośrednictwem radaru lub kanału telewizyjnego.

Taki układ systemów pozwala pociskowi niezawodnie razić cele w odległości kilku tysięcy kilometrów z możliwym kołowym błędem trafienia (ang. Circular Error Probable, CEP) wynoszącym 7 metrów, jak podaje producent.

Aby zwiększyć szanse na przełamanie ukraińskiej obrony powietrznej, Rosjanie mogą stosować także tzw. antrapy w postaci pocisków manewrujących niewyposażonych w głowice bojowe.

Pod koniec ubiegłego roku Federacja Rosyjska zaczęła wykorzystywać nieuzbrojone przestarzałe rakiety Ch-55, zaprojektowane i przeznaczone specjalnie do przenoszenia głowic nuklearnych, które miały odwracać uwagę ukraińskich systemów przeciwlotniczych i marnować cenną amunicję plot. Po ich zestrzeleniu przez Ukraińców, w powstałe „luki” powinny wlecieć już wyposażone w ładunki rakiety.