W Ukrainie zauważono przeciwlotnicze rakietowe wozy bojowe Osa w typowych kolorach polskiego kamuflażu.

Nagranie przedstawiające sprzęt zostało opublikowane w sieciach społecznościowych.

Do tej pory żadna ze stron nie informowała o przekazaniu tych zestawów Ukrainie. Nie podawano również liczby przekazanych maszyn, ale wiadomo, że w 2021 roku liczba wozów tego typu w Wojsku Polskim wynosiła 64 sztuki.

9K33 Osa to system rakiet przeciwlotniczych opracowany w latach 60 w ZSRR, umieszczony na trzyosiowym podwoziu kołowym. Polska otrzymała te systemy obrony przeciwlotniczej od Związku Radzieckiego na początku lat 80. W tej chwili nie można jednoznacznie stwierdzić, jakie zestawy przekazano Ukrainie: oryginalną wersję 9K33 Osa-AK czy zmodernizowany przez polski przemysł obronny system obrony powietrznej Osa-AKM-P1.

Jeszcze 11 października br. Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych Ukrainy Walerij Załużny napisał na swoim oficjalnym kanale Telegram, że w Ukrainie działają już nienazwane polskie systemy przeciwlotnicze.

„To Polska dostarczyła zestawy, używając których Ukraińcy przy pomocy sowieckich pocisków zestrzeliwują irańskie drony odpalane przez Rosjan. Takie są realia dzisiejszej wojny. Dziękuję naszym polskim braciom!” – napisał Załużny.

Polskie przeciwlotnicze systemy rakietowe S-125 Newa SC i 9k33 Osa pasują do opisu, ale tylko ten ostatni jest w stanie skutecznie zwalczać nisko lecące cele, trudne do wykrycia, takimi jak irańskie drony kamikaze.

Polskie Żądło

W 2001 roku polskie Wojskowe Zakłady Uzbrojenia S.A. opracowały pakiet modernizacyjny dla przestarzałych sowieckich systemów Osa-AK. Modernizacja zestawów ruszyła w 2005 roku i otrzymała oznaczenie Osa-AKM-P1 Żądło (Osa-P).

W trakcie modernizacji znacznym zmianom poddano przede wszystkim sprzęt radarowy. Zwiększono odporność stacji wykrywania celów powietrznych przed zakłóceniami radioelektronicznymi, sprecyzowano identyfikację IFF swój-obcy, wprowadzono blok wydzielania sygnałów błędu, cyfrowy wskaźnik obserwacji okrężnej oraz nowoczesne monitory sytuacji powietrznej i system klimatyzacji w przedziale załogi.

Istotną zmianą, zwiększającą potencjał bojowy Osy-P, była pasywna głowica optyczno-elektroniczna. Umożliwiło to poszukiwanie i atakowanie celów bez wykorzystania radaru wykrywania, który demaskuje położenie zestawu promieniowaniem o wysokiej częstotliwości.

Głowica optoelektroniczna składa się z kamery termowizyjnej, kamery dziennej oraz dalmierza laserowego.

W zmodernizowanym PRWB Osa pojawił się nowy odbiornik stacji naprowadzania pocisków przeciwlotniczych z cyfrowym przetwarzaniem sygnału, co pozwoliło poprawić celność i prawdopodobieństwo trafienia.

Polski przemysł obronny miał w planach dostosowanie nowych pocisków przeciwlotniczych dla ich dalszego użycia w zmodernizowanym PRWB, ale pomysł ten nie został zrealizowany. Osa-P korzysta z całej nomenklatury sowieckich pocisków rakietowych, którymi dysponuje Ukraina i Rosja.