Pakistański koncern obronny Global Industrial & Defence Solutions (GIDS) pokazał zmodyfikowane pociski FATAH-1 i FATAH-2 dla wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych, będących odpowiednikami ukraińskiej Wilchy i amerykańskich GMLRS.

Wiadomość opublikował serwis Global Defense Insight.

Prezentacja odbyła się podczas Międzynarodowych Targów Przemysłu Obronnego (IDEF 2023), które odbywają się w Turcji.

FATAH-1 to kierowany pocisk rakietowy zdolny do precyzyjnego rażenia celów w odległości do 140 km. Dzięki zintegrowanemu systemowi naprowadzania bezwładnościowego (in. inercyjnego) z korekcją sygnału satelitarnego jego wskaźnik kołowego błędu trafienia (CEP) wynosi mniej niż 50 metrów.

Prezentowany prototyp pocisku precyzyjnego FATAH-2 jest nadal w fazie rozwoju. Według producenta zasięg pocisku będzie wynosił 170 km, a CEP zostanie zredukowany do mniej niż 10 metrów.

Pakistański system rakietowy Fatah jest dalszym rozwojem chińskiej wyrzutni rakietowej A-100, który z kolei jest kopią radzieckiego systemu artylerii rakietowej BM-30 Smiercz kalibru 300 mm.

Oprócz zaprezentowanego prototypu nowego pocisku, kolejną ważną innowacją pakistańskiego systemu rakietowego jest przejście od stosowania prowadnic rurowych (jak w systemie sowieckim) do jednorazowych pojemników transportowo-startowych, co znacznie ułatwia obsługę i zmniejsza czas potrzebny na załadunek amunicji.

Po raz pierwszy system pokazano światowi w styczniu 2021 roku, kiedy rozpoczęły się testy ogniowe systemu i pocisku Fatah-1.

Fatah contra Wilcha

Ze względu na wspólne sowieckie korzenie, pakistańskie i ukraińskie pociski kierowane kalibru 300 mm mają także podobne dane taktyczno-techniczne.

Tak więc rodzinę pocisków Wilcha obecnie reprezentuje pocisk o nazwie P624 z 250-kg głowicą bojową i maksymalnym zasięgiem 70 km. Podaje się, że kołowy błąd trafienia pocisku wynosi 7 metrów, co zapewnia bezwładnościowy system naprowadzania z korekcją GPS.

W przeciwieństwie do projektu pakistańskiego, ukraiński system rakietowy nadal wykorzystuje starą radziecką metodę załadunku rakiet do prowadnic. Decyzję tę tłumaczy się unifikacją amunicji z licznymi systemami BM-30 Smiercz będącymi na uzbrojeniu armii ukraińskiej.

Ponadto już czasie rosyjskiej inwazji na Ukrainie przeprowadzono testy zmodernizowanej wersji systemu – Wilcha-M z głowicą zmniejszoną do 170 kg i zasięgiem 110 km.

W marcu tego roku Militarnyi opublikował oświadczenie wiceprezesa Narodowego Stowarzyszenia Przemysłu Obronnego Ukrainy Iwana Winnika, w którym on zapowiedział testowanie pocisków rakietowych Wiłcha-M1 o zwiększonym do 150 km zasięgu z zachowaniem głowicy o masie 170 kg.

Wiadomo również o projekcie dalszego rozwoju pocisku o nazwie Wilcha-M2 o zwiększonym do 200 km zasięgu rażenia dzięki zastosowaniu nowego paliwa.