Według niemieckego tygodnika Der Spiegel, Niemcy przekazały Ukrainie drugi z czterech systemów obrony powietrznej IRIS-T. System trafił na Ukrainę kilka dni temu.

Pierwszy system przeciwlotniczy/przeciwrakietowy tego typu od Niemiec został dostarczony 12 października 2022 roku, prawie natychmiast po pierwszym zmasowanym rosyjskim ataku rakietowym na infrastrukturę krytyczną i energetyczną Ukrainy.

Tydzień później ukraińscy wojskowi udostępnili partnerom z Niemiec dane o skuteczności bojowej systemu obrony przeciwlotniczej IRIS-T SLM, według których system zestrzeliwuje 10/10 wrogich celów powietrznych.

W styczniu br. ukraińscy żołnierze bardziej szczegółowo opowiedzieli o doświadczeniach użycia systemu – okazało się, że IRIS-T zestrzelił 100 proc. celów, z których większość to pociski manewrujące.

Na początku marca w sieci pojawiły się doniesienia o tym, że ukraińskie zespoły obsługi przechodzą szkolenie z obsługi i eksploatacji systemu obrony przeciwlotniczej IRIS-T SLM w Niemczech.

Aby wyszkolić ukraińskich specjalistów, instruktorzy symulują użycie systemu w różnych scenariuszach, specjalnie przygotowanych tak, aby hipotetyczne zdarzenia były jak najbardziej zbliżone do rzeczywistości.

Szwecja, również dołączy do dostaw systemów na Ukrainę. Według publikacji Der Spiegel, Szwecja przekazała Niemcom 12 wyrzunti IRIS-T SLS. Obecnie poszukują pojazdów, na których można je zamontować w celu dalszej dostawy na Ukrainę.

IRIS-T SL (Surface Launched) – niemiecki system przeciwlotniczy, opracowany przez spółkę Diehl BGT, podstawą którego jest kierowany pocisk rakietowy powietrze–powietrze IRIS-T, zdolny do zestrzelenia celów znajdujących się na wysokości do 20 km. Zasięg wynosi zaś 40 km.

System jest skuteczny do zwalczania celów powietrznych, takich jak drony, samoloty bojowe, śmigłowce, pociski manewrujące i przeciwradiolokacyjne, a także inne bezzałogowe statki powietrzne, które znajdą się w jego zasięgu.

Istnieją również modyfikacje systemu o małym zasięgu. IRIS-T w „krótszej” wersji SLS ma zasięg do 25 km.

Wyrzutnie mogą mieć ciężarowe podwozie kołowe (MAN 8×8) lub gąsienicowe (przegubowy transporter opancerzony BvS10) i składać się z 4 lub 8 kontenerów transportowych z pociskami węwnątrz, gotowymi do pionowego startu.

Głównym środkiem wykrywania obiektów powietrznych jest radar CEAFAR GBMMR z fazowanymi antenami aktywnymi. System może być również używany z niemiecką wielofunkcyjną stacją radiolokacyjną TRML-4D (Hensoldt).

TRML-4D to mobilna, wielofunkcyjna półprzewodnikowa trójwspółrzędna stacja z aktywną anteną z fazowanym szykiem (AESA), pracująca w centymetrowym paśmie C ze skanowaniem elektronicznym w oparciu o moduły nadawczo-odbiorcze z azotku galu (GaN). Stacja zostałą opracowana w 2018 roku i jest głównym elementem wykrywania celów baterii systemu IRIS-T SLM.

Stacja radarowa umożliwia wykrywanie, śledzenie i klasyfikację różnego rodzaju celów powietrznych, w tym małych, szybkich, nisko lecących i/lub pocisków manewrujących.