Szef Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy Oleksij Daniłow udostępnił na swoim Twitterze nagranie przedstawiające nocne wystrzelenie niezidentyfikowanego ukraińskiego pocisku rakietowego.

„Program rakietowy Prezydenta Ukrainy trwa. Testy wypadły pomyślnie, wynik jest dobry. Sewastopol czeka, Kamczatka czeka, Kronsztad czeka…” – napisał Daniłow.

Na nagraniu nie widać wyrzutni, a ze względu na ciemność identyfikacja samego pocisku jest niemożliwa.

Sądząc po dźwięku, rakietę najprawdopodobniej wyposażono w silnik na paliwo stałe.

Może on pełnić rolę zarówno silnika startowego, jak i marszowego: nagranie nie pokazuje jednak momentu odłączenia silnika od rakiety.

Ze względu na specyfikę wystrzelenia można przypuszcić, że mowa o pocisku manewrującym.

Nieco wcześniej Militarnyi podał, że Ukraina opracowuje pocisk manewrujący do uderzeń na terytorium Rosji.

W kwietniu tego roku jeden z przedstawicieli Departamentu Obrony Ukrainy powiedział dziennikarzom The Drive, pod warunkiem zachowania anonimowości, że ukraińscy inżynierowie pracują nad modyfikacją przeciwokrętowych pocisków Neptun, która ma umożliwić rażenie celów naziemnych.

W ramach projektu zintegrowany pocisk ma otrzymać nowy system naprowadzania, który na w momencie rozpoczęcia inwazji Rosji był jeszcze w trakcie opracowania. W szczególności do ukończenia systemu potrzebne były określone rodzaje układów scalonych, ale proces „był już na ostatniej prostej”.

The Drive podaje, że nowy pocisk o maksymalnym zasięgu 400 km i masie głowicy 350 kg (150 kg w wersji przeciwokrętowej – red.) będzie można wystrzelić z tej samej wyrzutni, co wcześniej.

Urzędnik oświadczył, że Ukraina opracowała satelitarny system naprowadzania GPS, który kieruje rakietę do wcześniej określonego celu. Na finalnym odcinku lotu system naprowadzania na podczerwień pocisku wyszukuje cel i „chwyci” go na podstawie archiwum załadowanych obrazów. Jeśli zapisane obrazy obiektów nie odpowiadają określonemu celowi, pocisk odwołuje atak.

Warto zaznaczyć, że podstawowa konstrukcja Neptuna jest zaprojektowana do lotu na maksymalną odległość 360 km, czego zdecydowanie nie wystarczy, aby razić cele takie jak baza lotnicza Engels-2.

Jednak zwiększenie zasięgu lotu nie jest czymś trudnym. Pocisk napędzany jest lotniczym silnikiem turboodrzutowym MS-400 na paliwo płynne, dzięki czemu wzrost zasięgu lotu może zapewnić zwiększenie zbiorników wewnętrznych lub zaopatrzenie rakiety w jeden dodatkowy zbiornik zewnętrzny.