Ukraińscy artylerzyści najpierw zlokalizowali, a następnie zniszczyli samobieżny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K37 Buk armii rosyjskiej.

Nagraniem z drona rozpoznawczego żołnierze pochwalili się w kanalę telegramowym Balu HUB.

Z filmu wynika również, że rosyjski system nie zdolał wykryć, ani tym bardziej zestrzelić ukraiński bezzałogowiec.

Znana jest dokładna lokalizacja udanego ataku – operacja miała miejsce w zadrzewionym terenie w rejonie wełykonowosiłkowskim na styku obwodów donieckiego i zaporoskiego, gdzie w ostatnich czasach toczą się ciężkie starcia. Rosyjska załoga wybrała gęste zarośla w celu maskowania sprzętu.

Efekt trafienia jest bardzo podobny do efektu precyzyjnej amunicji SMArt kalibru 155 mm lub szwedzkiego pocisku z inteligentną subamunicją przeciwpancerną FFV BONUS.

SMArt 155 (niem. Suchzünder Munition für die Artillerie 155) to amunicja artyleryjska kal. 155 mm zaprojektowana przez niemiecką firmę Diehl Defence. Amunicja jest przeznaczona do precyzyjnego rażenia czołgów i innych pojazdów opancerzonych wroga poprzez uderzenie subamunicją w górną część stropu kadłuba.

Pocisk jest wystrzeliwany na określone współrzędne. Przenosi dwie oddzielne podpociski, które po detonacji pocisku na określonej wysokości nad celem są rozdzielane i opadają na małych spadochronach w wyznaczonym miejscu po zadziałaniu zapalnika czasowego.

Pociski są kompatybilne z większością nowoczesnych systemów artyleryjskich o natowskim kalibrze 155 mm, dzięki czemu strzał jest oddawany w taki sam sposób jak w przypadku pocisków konwencjonalnych lecących po normalnej trajektorii balistycznej.

Przypomnijmy, że wcześniej pojawiły się informacje o tym, że pociski DM702, znane też jako SMArt 155, znajdują się na uzbrojeniu 43. Samodzielnej Brygady Artylerii Sił Zbrojnych Ukrainy.

Pociski DM702 (SMArt 155) są wystrzeliwane z niemieckich samobieżnych armatohaubic PzH 2000. 

Każda subamunicja jest wyposażona w indywidualny system naprowadzania, który łączy w sobie milimetrowe czujniki radarowe i sensory podczerwieni, które po precyzyjnym zlokalizowaniu i namierzeniu celu odpalają „rdzeń uderzeniowy / penetrator poruszający”, który porusza się z prędkością 2 tys. m/s i uderza w pojazd bojowy z górnej półsfery.